Οι Αρχιτέκτονες γνωρίζουν καλά τη μοναξιά της κορυφής και το πώς είναι να είσαι ένας από τους πιο σπάνιους και πιο ικανούς στη στρατηγική τύπους προσωπικότητας. Αποτελούν μόνο το 2% του πληθυσμού και ειδικά οι γυναίκες μ’ αυτόν τον τύπο προσωπικότητας είναι ιδιαιτέρως σπάνιες, μόνο 0,8% του πληθυσμού. Συχνά είναι δύσκολο για τους Αρχιτέκτονες να βρουν άτομα με ίδιες ιδέες που να μπορούν να συμβαδίσουν με την ανελέητη χρήση της διάνοιάς τους και τις κινήσεις τους, που μοιάζουν με νοερό παιχνίδι σκακιού. Οι άνθρωποι με προσωπικότητα Αρχιτέκτονα είναι ευρηματικοί, αλλά και αποφασιστικοί, φιλόδοξοι και απομονωμένοι. Είναι εκπληκτικά περίεργοι, αλλά δεν ξοδεύουν άσκοπα την ενέργειά τους.

Τίποτα δεν μπορεί να εμποδίσει κάποιον με σωστή συμπεριφορά απ’το να πετύχει τους στόχους του

Με μια φυσική δίψα για γνώση που αρχίζει να φαίνεται νωρίς στη ζωή τους, οι Αρχιτέκτονες συχνά χαρακτηρίζονται βιβλιοφάγοι στην παιδική τους ηλίκία. Αν κι αυτό μπορεί να λέγεται ως προσβολή από τους συνομηλίκους τους, οι Αρχιτέκτονες ταυτίζονται με τον χαρακτηρισμό και είναι ακόμη και περήφανοι γι’ αυτόν, απολαμβάνοντας τις ευρείες και βαθιές γνώσεις τους. Προτιμούν να σχεδιάζουν και να εκτελούν ένα πανέξυπνο σχέδιο στον τομέα τους, παρά να μοιράζονται απόψεις σε “αδιάφορους” περισπασμούς, όπως το κουτσομπολιό.

Δεν έχεις δικαίωμα γνώμης. Έχεις δικαίωμα εμπεριστατωμένης γνώμης. Κανένας δεν έχει το δικαίωμα να είναι αδαής.

Οι Αρχιτέκτονες αποτελούν παράδοξο για τους περισσότερους και μπορούν να ζουν μέσα σε έντονες αντιθέσεις, που όμως βγάζουν νόημα – τουλάχιστον μέσα από ένα καθαρά ορθολογικό πρίσμα. Για παράδειγμα, οι Αρχιτέκτονες είναι συγχρόνως οι πιο ενθουσιώδεις ιδεαλιστές και οι πιο πικρόχολοι κυνικοί, δύο, κατά τα φαινόμενα, αλληλοσυγκρουόμενες ιδιότητες. Αλλά αυτό συμβαίνει γιατί τείνουν να πιστεύουν ότι με προσπάθεια, εξυπνάδα και ενδιαφέρον τίποτα δεν είναι αδύνατο, αλλά συγχρόνως πιστεύουν ότι οι άνθρωποι είναι υπερβολικά τεμπέληδες, κοντόφθαλμοι ή εγωιστές για να πετύχουν αυτά τα φανταστικά αποτελέσματα. Ωστόσο, αυτή η κυνική θέαση της πραγματικότητας, μάλλον δεν μπορεί να εμποδίσει έναν Αρχιτέκτονα που πραγματικά ενδιαφέρεται να πετύχει ένα αποτέλεσμα που πιστεύει ότι αξίζει.

Σε θέματα αρχών, στάσου σαν βράχος

Οι Αρχιτέκτονες εκπέμπουν αυτοπεποίθηση και μια αύρα μυστηρίου και οι οξυδερκείς παρατηρήσεις, οι πρωτότυπες ιδέες και η εντυπωσιακή τους λογική τούς επιτρέπει να επιδιώκουν και να πετυχαίνουν αλλαγές απλώς και μόνο με τη δύναμη της θέλησής τους και την ισχύ της προσωπικότητάς τους. Ενίοτε μπορεί να φαίνεται ότι επιθυμούν να αποδομούν και να ξαναχτίζουν κάθε ιδέα και σύστημα που συναντούν στο δρόμο τους, με τελειομανία, ακόμη και ηθική. Όποιος δεν έχει το ταλέντο να συμβαδίσει με τον τρόπο που λειτουργούν οι Αρχιτέκτονες ή, ακόμη χειρότερα, όποιος δεν αναγνωρίζει τη χρησιμότητά τους, τότε μάλλον θα χάσει αμέσως και διαπαντός τον σεβασμό τους.

Δεν πρέπει η συμπεριφορά τους αυτή να συγχέεται με τον αυθορμητισμό – οι Αρχιτέκτονες θα προσπαθήσουν να παραμείνουν λογικοί όσο ελκυστικός κι αν είναι ο τελικός τους στόχος και κάθε ιδέα, είτε γεννιέται μέσα τους είτε προέρχεται από τον έξω κόσμο, πρέπει να περάσει από το αμείλικτο και πάντα παρόν φίλτρο που ρωτά “Αυτό θα λειτουργήσει;”. Ο μηχανισμός αυτός εφαρμόζεται πάντα, στους πάντες και τα πάντα, και είναι εκεί που συχνά ο τύπος προσωπικότητας Αρχιτέκτονα μπλέκει σε προβλήματα.

Σκέφτεται κανείς περισσότερο, όταν ταξιδεύει μόνος

Οι Αρχιτέκτονες είναι πανέξυπνοι και έχουν αυτοπεποίθηση πάνω σε θέματα τα οποία γνωρίζουν πολύ καλά, αλλά δυστυχώς οι κοινωνικές συμβάσεις δεν είναι συνήθως ένα απ’ αυτά. Τα κατά συνθήκην ψεύδη και η ανάλαφρη κουβέντα είναι δύσκολα για έναν τύπο που λαχταρά την αλήθεια και το βάθος, αλλά οι Αρχιτέκτονες μπορεί ακόμη και να θεωρήσουν πολλές κοινωνικές συμβάσεις εντελώς ηλίθιες. Η ειρωνεία είναι ότι είναι συχνά καλύτερο γι’ αυτούς να παραμένουν εκεί που νιώθουν πιο άνετα. Να μένουν, δηλαδή, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, εκεί όπου η φυσική αυτοπεποίθηση που δείχνουν όταν δουλεύουν πάνω σε κάτι οικείο λειτουργεί σαν φάρος, προσελκύοντας ανθρώπους με παρόμοιο ταμπεραμέντο και ενδιαφέροντα, είτε με ρομαντικούς σκοπούς είτε όχι.

Τους Αρχιτέκτονες τους χαρακτηρίζει η τάση τους να κινούνται στη ζωή σα να ήταν μια τεράστια σκακιέρα, μετακινώντας πιόνια με προσοχή και εξυπνάδα, πάντα αξιολογώντας νέες τακτικές, στρατηγικές και σχέδια εκτάκτου ανάγκης, διαρκώς υπερνικώντας τους ομοίους τους, για να διατηρήσουν τον έλεγχο μιας κατάστασης, ενώ ταυτόχρονα μεγιστοποιούν την ελευθερία των κινήσεών τους. Αυτό δε σημαίνει ότι δρουν χωρίς συνείδηση, αλλά σε πολλούς άλλους τύπους που εστιάζουν, η αποστροφή που δείχνουν οι Αρχιτέκτονες στη δράση σύμφωνα με το συναίσθημα μπορεί να φαίνεται ως έλλειψη συνείδησης και αυτό εξηγεί γιατί πολλοί φανταστικοί “κακοί” (και παρεξηγημένοι ήρωες) έχουν δημιουργηθεί σύμφωνα μ’ αυτόν τον τύπο προσωπικότητας.