گونه شخصیتی حامی بسیار نادر است و کمتر از یک درصد از جمعیت را تشکیل می‌دهد، با وجود این، آنها جای پای خود را در جهان باقی می‌گذارند. این افراد دارای حس ذاتی آرمان‌گرایی و اخلاق هستند، اما آنچه آنها را از سایر گونه‌های شخصیتی آرمان‌گرایانه جدا می‌کند قاطعیت و اراده آنها است - حامیان افرادی رؤیاپرداز و منفعل نیستند، بلکه کسانی هستند که قادر به برداشتن گام‌هایی عینی برای تحقق اهداف خود و ایجاد تأثیر مثبت پایدار هستند.

به من کمک کن و من به تو کمک می‌کنم

در واقع حامیان ترکیب بسیار منحصر به فردی از صفات را دارند: آنها هرچند نرم و ملایم سخن می‌گویند اما عقاید بسیار راسخی دارند و به‌طرزی خستگی‌ناپذیر در راه اندیشه‌ای که به آن باور دارند مبارزه می‌کنند. افراد دارای این گونه شخصیتی قاطع و بااراده هستند، اما به‌ندرت از این انرژی برای منافع شخصی استفاده می‌کنند - حامیان کارهای خود را با خلاقیت، ابتکار، اعتقاد راسخ و حساسیت انجام می‌دهند اما نه در پی خلق مزیت بلکه در پی ایجاد تعادل هستند. مساوات‌طلبی و مفهوم کارما تفکرات بسیار جذابی برای حامیان است و آنها معتقدند هیچ چیز همانند استفاده از عشق و شفقت برای نرم کردن دل ظالمان به جهان کمک نمی‌کند.

هر کسی باید تصمیم بگیرد که آیا می‌خواهد در روشنایی نوع‌دوستی خلاقانه گام بردارد یا در تاریکی خودخواهی مخرب.

حامیان به‌راحتی می‌توانند با دیگران ارتباط برقرار کنند و استعداد زیادی برای سخن گفتن با زبانی گرم و حساس با استفاده از اصطلاحات ملموس انسانی دارند تا با منطق محض و واقعیت. منطقی است که دوستان و همکاران حامیان آنها را شخصیت‌هایی نسبتاً اجتماعی بدانند، اما بهتر است همگی به یاد داشته باشند که حامیان نیاز به تنهایی دارند تا خود را از فشار رها کرده و دوباره نیرو بگیرند، و وقتی به‌طور ناگهانی پا پس می‌کشند بیش از حد نگران نشوند. حامیان به احساسات دیگران توجه دارند و انتظار دارند در مورد خودشان هم همین اتفاق بیفتد - این امر بدان معناست که باید گاهی اوقات چند روز فرصتی که نیاز دارند به آنها داده شود.

زندگی کن تا یک روز دیگر هم مبارزه کنی

هر چند واقعاً مهم است که شخصیت‌های حامی به یاد داشته باشند که باید از خودشان مراقبت کنند. شور و شوق ناشی از باورهای راسخشان می‌تواند کاری کند که از ظرفیت خود فراتر بروند و اگر مهار حمیت‌شان از دست خارج شود، ممکن است در نهایت خود را بی‌رمق، بیمار و دچار استرس بیابند. این مسئله به‌خصوص هنگامی آشکار می‌شود که حامیان در مقابل مجادله و انتقاد قرار می‌گیرند - حساسیتشان آنها را وادار می‌کند هر کاری که می‌توانند انجام دهند تا از این حملات به ظاهر شخصی اجتناب کنند، اما وقتی شرایط غیرقابل اجتناب باشد، ممکن است به شیوه‌هایی بسیار غیر منطقی و غیرسودمند به مبارزه بپردازند.

از نظر حامیان، جهان مکانی است پر از بی‌عدالتی - اما لزومی ندارد چنین باشد. هیچ گونه شخصیتی دیگری به اندازه آنها برای ایجاد جنبشی جهت تصحیح اشتباهات، هرقدر هم بزرگ یا کوچک، مناسب نیست. حامیان تنها باید به یاد داشته باشند که وقتی سخت مشغول مراقبت از جهان هستند، لازم است از خودشان نیز مراقبت کنند.